owocnik — m III, D. a, N. owocnikkiem; lm M. i «nadziemna część grzyba będąca wytworem grzybni u grzybów wyższych (workowców i podstawczaków), zbudowana z tkanki strzępkowej; wytwarza zarodniki i służy do rozmnażania się; owocnia grzyba» … Słownik języka polskiego
otocznia — ż I, DCMs. otoczniani; lm D. otoczniani bot. «kulisty lub butelkowaty owocnik grzybów z klasy otoczniaków i niektórych porostów, wytwarzający zarodniki workowe» … Słownik języka polskiego
owocnia — ż I, DCMs. owocniani; lm D. owocniani «sucha lub mięsista zewnętrzna część owocu roślin, powstała ze ścianek zalążni słupka» ∆ Owocnia grzyba, → owocnik … Słownik języka polskiego
smardz — m II, D. a; lm M. e, D. ów «Morchella, wiosenny, jadalny grzyb kapeluszowy z klasy workowców, którego owocnik składa się z pustego wewnątrz trzonka i brązowej główki głęboko pofałdowanej; występuje w lasach półkuli płn., w strefie umiarkowanej» … Słownik języka polskiego