owocnik

owocnik
owocnik {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż IIa, D. -a, bot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'nadziemny wytwór grzybni wyżej rozwiniętych grzybów, wytwarzający zarodniki, mający zwykle postać trzonu i kapelusza; pospolicie – grzyb' {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • owocnik — m III, D. a, N. owocnikkiem; lm M. i «nadziemna część grzyba będąca wytworem grzybni u grzybów wyższych (workowców i podstawczaków), zbudowana z tkanki strzępkowej; wytwarza zarodniki i służy do rozmnażania się; owocnia grzyba» …   Słownik języka polskiego

  • otocznia — ż I, DCMs. otoczniani; lm D. otoczniani bot. «kulisty lub butelkowaty owocnik grzybów z klasy otoczniaków i niektórych porostów, wytwarzający zarodniki workowe» …   Słownik języka polskiego

  • owocnia — ż I, DCMs. owocniani; lm D. owocniani «sucha lub mięsista zewnętrzna część owocu roślin, powstała ze ścianek zalążni słupka» ∆ Owocnia grzyba, → owocnik …   Słownik języka polskiego

  • smardz — m II, D. a; lm M. e, D. ów «Morchella, wiosenny, jadalny grzyb kapeluszowy z klasy workowców, którego owocnik składa się z pustego wewnątrz trzonka i brązowej główki głęboko pofałdowanej; występuje w lasach półkuli płn., w strefie umiarkowanej» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”